کد مطلب:315045 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:185
متهم و قسم ناحق
جناب حجة الاسلام و المسلمین آقای شیخ محمود نحوی دو كرامت به دفتر انتشارات مكتب الحسین (علیه السلام) ارسال داشتند كه ضمن تشكر از ایشان، آنها را در ذیل ذكر می كنیم:
مرحوم والد، جناب ثقة المحدثین و عماد الاعلام آقای حاج شیخ ابراهیم نحوی (رحمه الله) كه یكی از وعاظ معروف بود و در فن خطابه مهارتی كامل داشت، حدود چهل سال مشغول تبلیغ و خطابه بودند. سرانجام در تاریخ 18 آذر 1373 مطابق با 5 رجب 1415 در روز جمعه دعوت حق را لبیك گفت و به دار فانی رحلت نمود.
در یكی از روزها به مناسبتی بحث از توسل به ذیل عنایت حضرت باب الحوائج ابوالفضل العباس (علیه السلام) به میان آمد كه ایشان چنین نقل كرد:
یك روز به حرم مطهر حضرت عباس (علیه السلام) مشرف شدم، خودم دیدم كه سه نفر را آوردند كه متهم به سرقت بودند. خدام آن آستان قدس كه اهل اطلاع و فضل بود برای اتمام حجت و روشن نمودن حقیقت چنین گفت: كه انسان خطا و اشتباه می كند كه اگر اعتراف كند چه بسا مورد عفو قرار گیرد. من به شما توصیه می كنم میدانید كجا آمدید و در محضر چه شخص عظیمی قرار گرفته اید، اینجا باید حقیقت را بگویید آنچه كه واقع شده بگویید و چیزی را كتمان ننمایید.
این حرم حرمتی غیر قابل توصیف داد كه هیچ جای انكاری نیست مبادا واقعیت را نگویید كه می ترسم به عقوبتی دچار شوید كه دیگر علاج نداشته باشد. از این قبیل سخنان گفت تا شخص سارق اعتراف كند و خود را از قهر و غضب حضرتش نجات بدهد، و سفارش اكید كرد كه حتما اینجا اعتراف كن.
[ صفحه 636]
بعد از سخنان او قرار شد كه متهمین به سرقت به حضرت سوگند بخورند. متهم اول آمد و به نام حضرت قسم خورد و رفت و خود را تبرئه كرد و متهم دوم هم آمد و قسم خورد و برائت خود را ثابت كرد و رفت ولی متهم سوم تا آمد كه سخن بگوید حالش تغییر كرد، و آنچنان سرش به زمین و چند مرتبه به ضریح مطهر خورد كه همه زوار دیدند و جمعیت زیادی اجتماع كردند. خدام حرم او را با وضع اسف باری از حرم بیرون بردند و عده ای هم متوسل به حضرت شدند كه شاید او را مورد عفو قرار دهد. ایشان فرمود: بعد از بیرون بردن از حرم من ندانستم حالش چه طور شد.
به نظر اینجانب این قبیل داستان ها قطره ایست از دریای بیكران فضایل و مناقب آن حضرت می باشد و مقام والای آن حضرت در افقی بس رفیع قرار دارد كه هیچ كس از آن اطلاع ندارد كه مگر ائمه معصومین (سلام الله علیها) و هر كس در وصف آن حضرت مطلبی را بیان كند یا بنویسد در هر رتبه و مقام علمی باشد به اندازه درك خود سخن گفته است.
و به قول آن شاعر:
این چنین انسان كه نامش می برم
تا قیامت من ز وصفش قاصرم
مرحوم والد، جناب ثقة المحدثین و عماد الاعلام آقای حاج شیخ ابراهیم نحوی (رحمه الله) كه یكی از وعاظ معروف بود و در فن خطابه مهارتی كامل داشت، حدود چهل سال مشغول تبلیغ و خطابه بودند. سرانجام در تاریخ 18 آذر 1373 مطابق با 5 رجب 1415 در روز جمعه دعوت حق را لبیك گفت و به دار فانی رحلت نمود.
در یكی از روزها به مناسبتی بحث از توسل به ذیل عنایت حضرت باب الحوائج ابوالفضل العباس (علیه السلام) به میان آمد كه ایشان چنین نقل كرد:
یك روز به حرم مطهر حضرت عباس (علیه السلام) مشرف شدم، خودم دیدم كه سه نفر را آوردند كه متهم به سرقت بودند. خدام آن آستان قدس كه اهل اطلاع و فضل بود برای اتمام حجت و روشن نمودن حقیقت چنین گفت: كه انسان خطا و اشتباه می كند كه اگر اعتراف كند چه بسا مورد عفو قرار گیرد. من به شما توصیه می كنم میدانید كجا آمدید و در محضر چه شخص عظیمی قرار گرفته اید، اینجا باید حقیقت را بگویید آنچه كه واقع شده بگویید و چیزی را كتمان ننمایید.
این حرم حرمتی غیر قابل توصیف داد كه هیچ جای انكاری نیست مبادا واقعیت را نگویید كه می ترسم به عقوبتی دچار شوید كه دیگر علاج نداشته باشد. از این قبیل سخنان گفت تا شخص سارق اعتراف كند و خود را از قهر و غضب حضرتش نجات بدهد، و سفارش اكید كرد كه حتما اینجا اعتراف كن.
[ صفحه 636]
بعد از سخنان او قرار شد كه متهمین به سرقت به حضرت سوگند بخورند. متهم اول آمد و به نام حضرت قسم خورد و رفت و خود را تبرئه كرد و متهم دوم هم آمد و قسم خورد و برائت خود را ثابت كرد و رفت ولی متهم سوم تا آمد كه سخن بگوید حالش تغییر كرد، و آنچنان سرش به زمین و چند مرتبه به ضریح مطهر خورد كه همه زوار دیدند و جمعیت زیادی اجتماع كردند. خدام حرم او را با وضع اسف باری از حرم بیرون بردند و عده ای هم متوسل به حضرت شدند كه شاید او را مورد عفو قرار دهد. ایشان فرمود: بعد از بیرون بردن از حرم من ندانستم حالش چه طور شد.
به نظر اینجانب این قبیل داستان ها قطره ایست از دریای بیكران فضایل و مناقب آن حضرت می باشد و مقام والای آن حضرت در افقی بس رفیع قرار دارد كه هیچ كس از آن اطلاع ندارد كه مگر ائمه معصومین (سلام الله علیها) و هر كس در وصف آن حضرت مطلبی را بیان كند یا بنویسد در هر رتبه و مقام علمی باشد به اندازه درك خود سخن گفته است.
و به قول آن شاعر:
این چنین انسان كه نامش می برم
تا قیامت من ز وصفش قاصرم